De eerste kortfilm, geregisseerd door Abderrahmane Sissako, draait rond het milleniumdoel 'eradicate extreme poverty and hunger'. Het filmpje gaat over een Afrikaans schooltje en haar leerlingen, die geteisterd worden door .. armoede en honger - ook al zie je dat in het filmpje niet direct terug. Het kortfilmpje is grotendeels zeer slecht in beeld gebracht, maar er is gedurende een aantal momenten - tijdens de sportwedstrijdjes - wel een bruinige kleurenfilter die het geheel wat opvrolijkt. De muziek is, eh, Afrikaans, en in mijn ogen behoorlijk irritant, maar verder niet enorm storend.
Goddank waren die warme, bruinige beelden aanwezig, want anders was ik niet boven de 0.5* uitgekomen. Nu: 1.5*.
De tweede kortfilm, geregisseerd door Gael Garcia Bernal en handelende over het milleniumdoel 'achieve universal primary education', had niets om het geheel op te vrolijken. Het verhaaltje, grotendeels begeleid door een voice-over, over een vader en zijn zoon, was niet minder dan vervelend en het audiovisuele geheel dood- en doodsaai. 0.5* Vervelend.
Het derde filmpje, van ene Mira Nair, gaat over het milleniumdoel 'promote gender equality'. Handelend over een vrouw die haar man verlaat om in het harem van haar geliefde in te trekken, begrijp ik niet wat het verhaal precies met geslachtelijke ongelijkheid te maken heeft, daar ze er toch echt zelf voor kiest om in een harem te gaan wonen, maar dat terzijde. Het kleurengebruik is wel aardig, maar het trekt nooit je aandacht, en de kadrering, op een aantal shots met nadruk op reflectie na, puur functioneel. Omdat ik me nergens echt aan hoefde te storen, en door de reflectie-shots: 2*.
Het vierde filmpje, dat handelt over het milleniumdoel 'reduce child mortality', is van de hand van Gus van Sant, en één van de twee regisseurs waar ik het meest van verwacht had. Het filmpje handelt erg in de trant van Paranoid Park: (vooral) skateboardende jongeren, gefilmd op erg ruizige beelden, met op de achtergrond ambient - helaas wel minder mooi zijnde dan de ambient in Paranoid Park, en erg simpel ook. Tijdens deze beelden worden in een enorm irritant, dikgedrukt en achterlijk eenvoudig lettertype een aantal feiten rond kindersterfte opgesomd. Doordat ik het al eerder gezien heb, het lettertype irritant was en de uitvoering ietwat te eenvoudig: 2*-2.5*. Jammer.
Het vijfde filmpje is geregisseerd door Jan Kounen, en gaat over het milenniumdoel 'improve maternal health'. Ik heb me kapot zitten ergeren bij dit filmpje: allereerst door het feit dat het filmpje geschoten is in zeer goedkoop (als in: simplistisch - als je het gebruikt, doe er dan wat mee) zwart-wit, daarnaast door de nogal Zuid-Oostelijke muziek, vooral bestaande uit bloedirritante zang, ten derde door het acteerwerk, dat érg slecht was, en ten vierde door de manier van brengen van het hele gebeuren: veel zang, veel close-ups van de lokale bevolking en verder vooral functionele shots. Voor een paar aardige shots: 1*, en daar komt het filmpje nog goed mee weg.
Yes - eindelijk ben ik beland bij de regisseur waarom ik deze compilatie per se wilde zien: Gaspar Noé. Hij behandelt in zijn filmpje het milenniumdoel 'combat Hiv/Aids, Malaria and other diseases'. Het filmpje bestaat geheel en alleen uit een Afrikaan met HIV die zijn lijdensverhaal vertelt door middel van een voice-over - je ziét de Afrikaan dus niets zeggen. Tijdens de constante voice-over zien we heel statische - weg is de energie, die vorige films domineerde - en korrelige beelden van de Afrikaan, die slechts zit (en heel even loopt); vrolijk kijkt hij niet. Deze beelden worden begeleid door een zwaar hypnotiserende hartslag, die zich constant blijft herhalen en herhalen, en waaraan op het einde nog omgevingsgeluiden en een rustige wave worden toegevoegd. Dit alles - de voice-over, de beelden, de muziek - veroorzaakt een enorm surrealistisch gevoel, en is het enige filmpje dat echt voeling wist te veroorzaken. Het miste de energie om me écht omver te blazen, maar goed was het wel. 3.5*-4*.
Het zevende filmpje is geregisseerd door Jane Campon en gaat over het milenniumdoel 'ensure environmental sustainability'. Verre van mijn ding zijnde, omdat écht mooie shots ontbraken, de muziek vooral klassiek en de cinematografie meestal functioneel van aard was, kon ik niet zoveel met dit filmpje. De focus lag vooral op het verhaal, en omdat deze nu niet bepaald interessant was, verveelde ik me het grootste deel van het filmpje. Voor een paar redelijk boeiende shots, toch nog 1.5*.
Het laatste filmpje ging over het milenniumdoel 'global partnership for development', en is geregisseerd door Wim Wenders. De beelden waren saai en vaak zelfs goedkoop, de muziek slechts heel even (in het midden) best aardig - met wat ambient - en de inhoud was enorm idealistisch. Écht slecht was het verder niet, maar het kon me geen moment interesseren. 1*-1.5*.
Zo kom ik uit op een kleine 2*, voor een film die ik eigenlijk alleen wilde zien voor de kortfilms van Noé en Van Sant. Niet erg verrassend dus, gezien mijn criteria.
Zover mijn eerste bericht hier met mijn nieuwe account. 🙂
Het zou trouwens kunnen dat de volgorde van de filmpjes zoals ik ze heb besproken ietwat verschilt met de werkelijke volgorde, maar ik heb de filmpjes besproken op de volgorde van de 8 milleniumdoelen, omdat dat voor mij het meest gemakkelijk was.
